Мин халҡымдың сәскә күңеленән Я, как пчела в саду цветущем, в поле, Бал ҡортондай ынйы йыямын, Как жемчуга искатель в глубине, Йыямын да - йәнле ынйыларҙан Тружусь, веду свой поиск, и все боле Хуш еҫле бер кәрәҙ ҡоямын. Родной язык волнует душу мне.
Шуға ла мин беләм тел ҡәҙерен: Сэсэна сказ и матери напевы Бер телдән дә телем кәм түгел- Для жизни он вобрал, а не для лжи. Көслө лә ул, бай ҙа, яғымлы ла, В нем колосятся праотцов посевы, Кәм күрер уны тик кәм күңел. В нем жив мой предок, правнук будет жив.
Халҡым теле миңә-хаҡлыҡ теле, К народам-братьям с ним прийти я вправе, Унан башҡа минең илем юҡ; Чтоб он звучал средь языков других. Илен hөймәҫ кенә телен hөймәҫ, Кто низким вздумал бы язык наш ставить, Иле юҡтың ғына теле юҡ! Сам не высок тот в помыслах своих.
Әсәм теле миңә - сәсән теле, Чьим сыном без него назваться мне бы, Унан башҡа минең халҡым юҡ, Чтоб общий подвиг с братьями вершить? Йөрәгендә халҡы булмағандың Есть у меня с ним и земля, и небо, Кеше булырға ла хаҡы юҡ! Я без него — безвестный, без души.
|